Alkoholizm, jak umieć się do niego przyznać?

Alkoholizm jest zaburzeniem psychicznym i społecznym. Chory pije taką ilość alkoholu, że zazwyczaj traci świadomość związaną z otaczającym go światem. Wszystko to prowadzi do rozpadu jego rodziny, pogorszenia się relacji ze społeczeństwem, a nawet do całkowitego wykluczenia. Jedyną drogą do odzyskania kontroli nad swoim życiem jest podjęcie leczenia oraz przyznanie przed samym sobą, że jest się alkoholikiem. Jednak w praktyce to nie takie proste.

Czym objawia się alkoholizm?

Uzależnienie od alkoholu jest chorobą, która dotyka coraz większą liczbę zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Do tego nie ma tutaj żadnych ograniczeń wiekowych i dosłownie każdy może wpaść w jego sidła. Kluczową kwestią jest jednak to, żeby prawidłowo zdiagnozować problem. Oczywiście największą pewność będzie można zyskać wtedy, gdy alkoholizm zostanie stwierdzony przez psychiatrę bądź terapeutę specjalizującego się w uzależnieniach od alkoholu. Dlatego warto udać się na rozmowę z fachowcem w tej dziedzinie już na samym początku problemów z alkoholem.

Objawy psychiczne

Alkoholizm to zaburzenie psychiczne, więc nic w tym dziwnego, że towarzyszą mu różne objawy psychiczne. Mowa tutaj głównie o wahaniach nastroju, stanach lękowych, apatii, wybuchowości, zaburzeniach koncentracji oraz pamięci. W konsekwencji może prowadzić to do powstania paranoi alkoholowej oraz depresji.

Objawy fizyczne

Do tego pojawia się także wiele objawów fizycznych, takich jak wymioty, nadciśnienie tętnicze, drżenie mięśni, rozszerzone źrenice, potliwość czy bezsenność.

Gdy alkoholik nie widzi swojej choroby…

Większość alkoholików nie zauważa problemu w tym, że alkohol wypełnia większość ich myśli i do tego picie go kończy się utratą świadomości. To spory problem, gdyż bez tego podjęcie skutecznego leczenia staje się niemożliwe. Kluczowe w tym momencie będzie to, aby chory miał przy sobie świadome osoby, które dostrzegają jego problem i koniecznie chcą mu pomóc. Dotarcie do takiej osoby nie jest proste i wymaga wiele cierpliwości. Przy czym walka o alkoholika musi iść w parze z własnym bezpieczeństwem. Jeśli alkoholik jest agresywny i stanowi zagrożenie dla domowników, to należy podjąć takie kroki, które nie będą zagrażać jego najbliższemu otoczeniu.

Najlepszym rozwiązaniem będzie oczywiście zachęcenie alkoholika do tego, aby rozpoczął terapię. Może ona wtedy przybierać różną postać — indywidualną bądź też grupową. Do tego dużą skutecznością cieszy się leczenie uzależnienia w ośrodkach, które są wyspecjalizowane w tego typu problemach. Takie chwilowe oderwanie od problemów, zmiana perspektywy i miejsca, może być kluczowa w walce z alkoholizmem.

Jak dostrzec, że jestem alkoholikiem?

Najważniejsze w procesie wyjścia z nałogu jest przyznanie się do swojego problemu. Kiedy dostrzega się, że picie alkoholu pomaga w chwilach smutku, szczęścia, stresu, nudy, a także po prostu wypełnia większość chwil w ciągu dnia, to znak, że to jeden z ostatnich momentów na rozpoczęcie terapii. Jednak właśnie przyznanie się do alkoholizmu jest największym problemem. W końcu współczesny alkoholik to nie tylko osoba bezdomna, pijąca w parku. Ten stereotyp jest bardzo złudny i co najważniejsze sprawia, że nawet najbliższe otoczenie wypiera myśl, że ma w domu alkoholika. Dziś wiele osób nadużywających alkohol to osoby zamożne, na wysokich stanowiskach, odnoszące sukcesy w wielu dziedzinach, a nawet zadbane i utożsamiane ze wzorami do naśladowania. Właśnie takie osoby mają największy problem z tym, aby dostrzec swoją chorobę.

Dużą rolę odgrywa tutaj podniesienie świadomości wśród społeczeństwa. Dzięki temu jasne stanie się to, że alkoholizm ma wiele faz i nawet ta początkowa może wymagać podjęcia terapii, gdyż z czasem objawy zaczną się nasilać. I co najważniejsze całkowite wyleczenie stanie się znacznie trudniejsze i będzie trwać dłużej.

Fazy alkoholizmu

• Faza wstępna — w tym momencie większość osób nie zauważa problemu, gdy alkohol traktowany jest jako sposób na odreagowanie stresu i rozluźnienie się po pracy czy ciężkim dniu. Wtedy też dochodzi do sytuacji, kiedy dana osoba szuka kolejnych okazji do tego, aby się napić, ale zazwyczaj z kimś, np. z przyjacielem.
• Faza ostrzegawcza — tutaj następuje już znacznie częstsze picie i do tego większej ilości alkoholu. Dodatkowo wpływa ono na sposób zachowania chorego, relacje z rodziną czy wykonywanie obowiązków w pracy. Alkoholik woli wtedy pić w samotności, gdyż odczuwa wstyd z tego powodu, a do tego obawia się, że najbliższe otoczenie będzie go powstrzymywać.
• Faza krytyczna — w tym momencie picie staje się czymś najważniejszym, znacznie istotniejszym niż rodzina czy też marzenia. Taka osoba miewa bardzo krótkie chwile abstynencji i wtedy pojawia się głód alkoholowy.
• Faza przewlekła — brak zahamowań w piciu wpływa nie tylko na relacje ze społeczeństwem, ale też na zdrowie fizyczne i psychiczne alkoholika. Ponadto notoryczne picie do nieprzytomności zazwyczaj zagraża życiu.

Jak widać, alkoholizm ma wiele twarzy, dlatego nie można każdej uzależnionej osoby wkładać do jednego worka. Przyznanie się do bycia alkoholikiem często wymaga czasu, jednak im szybciej ono nastąpi, tym lepiej.